เรื่อง 1.0 หวังดีแต่อาจไม่ดี
มีชายคนหนึ่งน่าตาดี สวมเสื้อผ้าเก่าๆ ยับย่น ซื้อขนมปังเก่าสองก้อนทุกครั้งที่เข้ามาในร้านเบเกอรี่แห่งหนึ่ง ซึ่งมีเจ้าของร้านเป็นผู้หญิงวัยเดียวกัน และเธอก็มองเค้าด้วยความสนใจและเมตตา
จากการพูดคุย เจ้าของร้านก็เดาว่าชายคนนั้นน่าจะเป็นจิตกร ยากจน จึงต้องกินขนมปังเก่าๆทุกวัน
ผ่านไปหลายวัน ชายคนนั้นก็ยังคงมาขอซื้อขนมปังเก่าเช่นเคย
เจ้าของร้านนอกจากจะเมตตาแล้ว ยังหลงใหลในเสน่ห์ของชายคนนั้น คราวนี้ เจ้าของร้าน แอบใส่เนยชั้นดีเข้าไปในขนมปัง โดยความหวังดี คิดในใจว่า คราวนี้เค้าคงจะได้กินขนมปังที่มีรสชาติอร่อยขึ้นซะทีนะ
เวลาผ่านไปครู่ใหญ่ ชายคนนั้นเดินตึงตังกลับมาที่ร้านด้วยความโกรธกริ้ว พลันตะคอกใส่เจ้าของร้านว่า
“คุณทำงานของผมพังหมด คุณเลวมาก”
เจ้าของร้าน ยืนงง ตกใจ พูดอะไรไม่ออก
จบ...............................
เรื่องของเรื่องคือ ชายคนนั้นเป็นช่างเขียนแบบ โหมงานอย่างหนักหลายเดือนในการเขียนแบบเพื่อส่งเข้าชิงรางวัล การเขียนแบบต้องร่างแบบด้วยดินสอ เมื่อเสร็จแล้วจะลบร่างดินสอออกด้วยเศษขนมปังป่นซึ่งดีกว่าลบด้วยยางลบ ดังนั้น ขนมปังที่มีเนยปนมาด้วย พอนำไปลบร่างดินสอ มันก็เลยทำให้งานเขียนแบบเลอะไปหมด
.............................
เราคิดว่าเราได้ช่วยเค้า
แต่ในบางครั้ง การกระทำของเรา
มันอาจเป็นการทำร้ายเค้าก็ได้
เรื่อง 2.0 ชนะได้ แต่ไม่จำเป็นต้องชนะ
มีแม่ทัพคนหนึ่งเล่นหมากล้อมเก่งมาก
ไม่ค่อยมีคนเล่นชนะได้ วันหนึ่ง. แม่ทัพออกรบผ่านหมู่บ้านแห่งหนึ่ง เห็นบ้านเล็ก ๆ หลังหนึ่ง มีป้ายติดว่า..
“เล่นหมากล้อมอันดับ 1 ของประเทศ”
แม่ทัพไม่เชื่อจึงเข้าไปหาเจ้าของบ้านและเล่นด้วย
ปรากฎว่า.. เจ้าของบ้านแพ้ ทั้ง 3 กระดาน
แม่ทัพหัวเราะ “555 แกเอาป้ายลงได้แล้ว”
แล้วแม่ทัพก็ไปออกรบด้วยความดีใจ
ไม่นาน.. แม่ทัพรบชนะกลับมา ผ่านมาที่เดิม ก็ยังเห็นป้ายแขวนอยู่ที่บ้านหลังเดิม แม่ทัพจึงเข้าไปหาเจ้าของบ้าน และท้าดวลอีก
ปรากฎว่าครั้งนี้ แม่ทัพแพ้ทั้ง 3 กระดาน แม่ทัพประหลาดใจมาก ถามเจ้าของบ้านว่าเพราะอะไรเจ้าของบ้านตอบว่า
“ครั้งก่อน ท่านมีภารกิจออกรบ ข้าน้อยจะไม่ทำท่านเสียกำลังใจ ท่านหมดขวัญกำลังใจไม่ได้ แต่ครั้งนี้ ท่านชนะกลับมา ข้าน้อยก็ไม่ต้องออมมือแล้ว”
.......
คนที่เก่งจริงในโลกนี้ คือ สามารถชนะได้ แต่ไม่จำเป็นต้องชนะ มีใจกว้างขวาง ก็พอ
